Werk aan de Volga M21

[Jelle Jan]

Eindelijk was het afgelopen weekend zo ver, de gereviseerde motor kon worden gestart. Alvorens ik de motor kon starten moest er nog even koelwater in. Tot mijn grote verbazing bleek er water te lekken op wel erg ongebruikelijke plaats, midden in het motorblok, gewoon in de in de zijkant. Na wat speurwerk bleek daar domweg een ga(a)t(je) in het motorblok te zitten. Natuurlijk net achter de dynamo, dus die mocht er weer af . Toen de dynamo eenmaal weg was, kon de schade worden opgenomen. Om een tot op heden nog onduidelijke reden zat er gewoon een gaat(je) in het blok. In eerste instantie wou ik er een RVS schroefje in draaien, maar al snel bleek het ga(a)t(je) daar te groot voor. Toen de stoute schoenen maar aangetrokken (die heb ik altijd klaar staan in de schuur) en het gat iets opgeruimd tot ongeveer 8mm. Toen er met een blind-gat-machine-tap M10 schroefdraad in getapt. Vervolgens heb ik daar een afgezaagde M10 bout die lekker in de vloeibare pakking was gesmeerd ingedraaid en de boel een nacht laten drogen.

De volgende dag er weer water met antivries ingedaan. En ja wel alles blijft droog (nou ja, er was ook nog een weigerachtige slangklem, maar we gaan niet op elke slak zout leggen).

Vervolgens weer de stoute schoenen gepakt en de motor gestart. Starten lopen!!

Perfect oliedruk (meter in de hoek op 5 bar bij 1,000 tpm) en heel mooi en rustig rondlopen zonder vervelende bijgeluiden.

Tijdens het warmdraaien (in het werkplaatshandboek staat een heel schema met toerentallen en tijdsduur) de aandrijfas nog 'even' voorzien van een nieuwe kruiskoppeling. Ik was met de as naar een balanceerbedrijf gegaan en de aandrijfas daar laten zien. Helaas konden deze jongens geen tweedelige as balanceren wanneer hij niet onder de auto gemonteerd zit. Wel kwamen ze tot de ontdekken dat één kruiskoppeling niet goed was. Die heb ik dus vervangen.





De as is nu weer klaar voor montage en als de Volga straks weer rijdt ga ik nog een langs bij de balanceerjongens om de as onder de auto te laten balanceren.

Maar toen: pech! Tijdens het warmdraaien begon de achterste krukasafdichting te lekken. Eerst een beetje, later gewoon veel. #$%%$$##@!!

Na lang nadenken, blok er weer uit of niet, eerst de versnellingsbak en de koppeling (ja al weer.....) maar eens verwijderd. Met veel geknoei het vliegwiel ook kunnen verwijderen. Op dat moment kwam bevestiging van het afdichtingslint weer in zicht.



Na het verwijderen van de blikjes waar het lint me op de plek wordt gehouden kon het 'nieuwe' lint er weer uit. Dit lint hadden ze bij het revisiebedrijf er al ingezet voor mij. Dat was eigenlijk helemaal niet afgesproken. Ik had nl. via kameraad Rob van Ingen als een origineel nieuw Volga lint in huis gekregen. Het lint was ze er bij het revisiebedrijf in hadden gezet had schijnbaar niet helemaal gepast en was bijgesneden, en ja dan doet ie het niet meer...



Inmiddels heb in na veel geprutst (je kunt er bijna niet bijkomen) het Volga lint op zijn plek zitten. Toch is de gehele constructie niet echt briljant te noemen. Harry Haverkort (bekende sleutelaar binnen de Lada club) is nu van plan om voor mij een verbeterde versie te maken voor op zijn plek houden van het lint. De originele constructie kan volgens ons nooit langer dan 2000 km de boel zindelijk houden.

Wordt dus nog maar weer eens vervolgd.............

[Jelle Jan]

Afgelopen week tussen de bedrijven door nog flink doorgesleuteld aan mijn Volga. Het aanvankelijke plan om nieuwe houders voor het afdichtingslint van de krukas te maken is even wat doorgeschoven. De ruimte om te werken is zo krap dat elke andere vorm van de linthouder ook zou betekenen dat het koppelingshuis eraf moet. Omdat ik alles al uit elkaar had liggen op wijze dat het koppelingshuis er niet af kon toch maar besloten het eerst zo maar eens te wagen. Met het nieuwe lint op z'n plek het vliegwiel na hoop gezucht en gesteun op z'n plek gekregen en de koppeling en de versnellingsbak weer gemonteerd. Dit type ik in een paar seconden, in werkelijkheid was dit een flinke klus van een paar uur sleutelen...

Maar goed, nu alles weer op z'n plek zit kon de inmiddels klaarliggende aandrijfas ook weer op de plek. Na de montage van de aandrijfas en het ontluchten van de koppelingscilinder eindelijk tijd voor het grote moment: de proefrit.

Gelukkig was het weer starten-lopen. Dat geeft de Volga-sleutelaar moed. Na een wat onwillige koppeling voorzichtig de weg op. Oliedruk en temperatuur perfect, dus rijden maar!

Heel voorzichtig, volgens het boekje ben ik de eerste 1000 km veroordeeld tot een maximum snelheid van 60 km/u in de hoogste (3e) versnelling. Tjonge wat loopt die motor mooi!! Lekker stil en ondanks de geringe toerentallen trekken als een paard!!



Onderweg nog even gestopt voor een fotootje. Toen ik weer weg wilde rijden kreeg ik met geen mogelijkheid de auto weer in de versnelling. Ook na herhaaldelijk pompen met de koppeling geen resultaat. #$#@#%.

Motor maar uitgezet, versnelling ingeschakeld en al startend wegrijden. Maar hopen dat er niet te veel verkeer is op de route naar huis....

Al rijdend is verder alles wel aan boord, oliedruk, temperatuur, alles ok.



Thuis gekomen zonder brokken (met geknepen billen, dat wel) eerst maar eens gekeken naar lekkage bij de krukas. Shit, hij lekt... Gelukkig is het een stuk minder erg geworden, maar liever had ik helemaal geen lekkage gehad...

Nu de koppeling. Nog eens gestart, met geen mogelijkheid in de versnelling te krijgen, hij komt niet vrij.

Toch lijkt niets aan de hand. De beschermkap er maar eens afgehaald. Niets. Margot gevraagd om de koppeling in te trappen terwijl ik onder de auto kijk (toch handig zo'n hefbrug) en tja, de koppeling doet het prima. Ik kan met ingetrapt koppelingspedaal de plaat met de hand rond draaien, zo goed komt hij vrij.

Nog maar eens starten en weer proberen. Niets aan de hand!! Dan de hoofdremcilinder maar eens bekijken. Aan de koppelingskant is niet bijzonders te zien, maar de hoofdremcilinder lekt aan de achterkant.... Die gaan we dus maar weer eens fijn uit elkaar halen. Het zou toch eens in één keer lukken met die ouwe Rus. Tja, karakter heeft ie wel!

Wordt nog maar weer eens vervolgd!!

[Bert]

Harry Haverkort???????????

Ik wist niet dat Henny een "breur hef" die Harry heet.

[Jelle Jan]

De motor loopt ondertussen als een zonnetje. De koppeling, of beter gezegd de koppelingsbediening, gooit nog het nodige roet in het eten.

Ondertussen de hoofdremcilinder/koppelingcilinder al 2x gedemonteerd en met nieuwe rubbers opgebouwd, maar het blijft knudde. Ook de werkcilinder van de koppeling heb vervangen door een nieuwe. Nog steeds geen resultaat, erger nog: het wordt steeds slechter. Verdachte is nu het slangetje naar koppelingswerkcilinder. Daar heb ik in het verleden al eens vaker problemen mee gehad. Dit slangetje had ik bij het inbouwen van de motor vervangen door een nieuwe. Wellicht was dit niet zo'n goed idee .

Voor nu ga ik eerst op vakantie en na terugkomst (en flink wat Franse wijn) ga ik me eens opnieuw over het probleem buigen.

De OMMMA komt ondertussen we steeds dichterbij......

[Jelle Jan]

Na een periode van stilte weer wat nieuws van het motorrevisiefront. De vakantie en de wat de handgelopen 'we zetten even een ander motorblok in de M24 van Theo' actie hebben voor stagnatie in het project gezorgd.

Het slangetje naar de koppelingscilinder heeft het veld geruimd en is nu vervangen door een volledige koperen leiding vanaf de hoofdcilinder naar de werkcilinder. Natuurlijk voorzien van een mooie krul om de beweging van de motor op te vangen.

Het probleem is nu voor de helft opgelost...... Koppelen kan weer, maar nu laat de koppelingscilinder zich 'oppompen', terwijl er geen druppel lucht in het systeem zit. De oorzaak is waarschijnlijk gevonden: in de werkcilinder zit een stalenringetje die waarschijnlijk zijn afdichtwerk niet meer goed doet.

Zodra de M24 van Theo weer van de hefbrug af is, gaat de hoofdcilinder er maar weer eens af.

Wel heb ik (met wat kunst en vliegwerk) een geslaagde proefrit van 50 kilometer kunnen maken. Kijk, dat geeft de motivatie voor de laatste loodjes!!

Wordt weer vervolgd!

[Jelle Jan]

Het project zit (eindelijk) in de laatste fase. De koppeling werkt eindelijk normaal en zonder lekken in het hydraulische systeem. Uiteraard was de oorzaak van het probleem 3-ledig, het blijft een Rus met karakter. Het eerste probleem van de dichtgeknepen slang had ik al opgelost. Het tweede probleem bleek een te strakke veer die de cilinder weer in ruststand trekt. Doordat deze veer zo strak zat bleef het systeem niet op druk, het stalen plaatje in de hoofdcilinder dat ervoor moet zorgen dat de druk in het systeem blijft zitten was niet opgewassen de sterke veer. Andere veer erop en probleem opgelost. Uiteraard kwam er nog een derde probleem om de hoek kijken voordat er gereden kon worden. De afstelling van de vrije slag was op de hobbel omdat ik (15 jaar geleden!) een alternatief voor het druklager had gemonteerd ivm gebrek aan onderdelen (15 jaar geleden...). Dit druklager, van een MF Tuinbouw trekker) is iets dikker en in combinatie met de nieuwe (en dus van verse/sterke veren voorziene) drukgroep zorgde voor het blokkeren van de drukgroep bij volledig ingetrapte koppeling. Na wat zoeken naar een juiste instelling was ook probleem 3 van de baan en was het weer tijd voor een proefrit. Inmiddels staat er 150 km op de teller van het nieuwe motorblok. Op (nog steeds) olielekkage bij de achterste krukasafdichting na, is alles prima in orde. Als de tijd het toe laat volgt er binnenkort een verse APK (dat hoop ik tenminste)

[Jelle Jan]

Goed nieuws , de APK-keuring is weer (probleemloos) gehaald .

Ondertussen heeft het motorblok er al weer 500 kilometer opzitten! De oliedrukmeter staat constant op 5 bar en de motor loopt als een zonnetje. Helaas lekt er nog wel wat olie, maar daar heb ik met ondertussen al bij neergelegd.

Na de 1e duizend kilometer moeten de kopbouten nogmaals worden nagetrokken en de kleppen opnieuw gesteld. Dan vervang ik ook voor de eerste keer de olie en het oliefilter. Alles is dan ingelopen en kan de motor definitief worden afgesteld. Op dat moment is de revisie afgerond

Vervolg klussen heb ik inmiddels al bedacht: balanceren aandrijfas en het opknappen van het interieur (met name de vloerbedekking). Met een Volga hoef je je nooit te vervelen!

[Jelle Jan]

De eerst 1000 kilometer zitten erop. De motor loopt prima, afgezien van wat olielekkage en nog niet optimale afstelling is alles positief.

Na 1000 km is het ook tijd voor een eerste beurt, olie verversen, kopbouten natrekken, kleppenstellen en de motor opnieuw afstellen.

De motor goed warm laten lopen en eerst de olie maar eens ververst.



Niet vergeten dat een M21 drie aftappunten heeft!!

Naast de gebruikelijk plug in de carterpan zijn er ook nog aftappunten bij het grof- en fijnfilter.







Na het afstappen van de olie kan de nieuwe olie erin.



Als olie heb ik gekozen voor merk Kroon en na wat speurwerk ben ik uitgekomen op minerale 15W40 olie. Nu de motor zijn eerste inloopperiode achter de rug heeft heb ik ook weer TSL aan de olie toegevoegd. Een in mijn ogen bewezen toevoeging die slijtage tegengaat en zorgt voor een mooi rustig lopende motor.

De volgende stap is het aantrekken van de kopbouten. Dit moet gebeuren bij een koude motor. De auto dus een nachtje laten staan en toen de kopbouten één voor één een halve slag losgedraaid en vervolgens weer volgens het voorgeschreven aanhaalmoment (7,5 kg) vastgezet. Het viel op dat me name de bouten aan de achter en voorkant behoorlijk aangetrokken konden worden.

Na het vastzetten van de bouten was het kleppen stellen aan de beurt.



Het stellen leverde niet veel spectaculairs op tot dat er één tuimelaar wat dwarszat. Na wat speurwerk bleek de stoterstang niet goed vrij te lopen.
Na de stoterstang er even uitgehaald te hebben was er een duidelijk slijtspoor op de stang te zien (het glimmende stukje op de foto).



De oorzaak was snel gevonden: de bout waarmee het pijpje van de carterontluchting vastzit was iets te lang. Bout iets ingekort en probleem verholpen.

Nadat de motor weer tiptop in orde was, was de volgende stap het afstellen van de motor. Omdat het afstellen van de contactpunten vrij 'grof' werk is hebben we eerst de contactpunthoek uitgerekend (36 graden, voor de liefhebber) en die vervolgens gemeten. Ondanks dat de punten goed stonden, was de contactpunthoek toch niet helemaal correct: 38 graden.



Na het fijnafstellen van de punten (je kunt telkens merken dat de motor er op reageert), het stationairtoerental op 800 tpm gezet.



Aan de hand van een vacuummeter hebben we de uiteindelijke afstelling gedaan. Bij een M21 zit er onder in het inlaatspruitstuk een schroefje dat eigen bedoelt is om bij een verzopen motor de overtollige benzine af te laten vloeien. Dit schroefje heb ik er even uitgehaald en vervangen door een nippeltje (een oud stukje gasleiding van de caravan was voorzien van precies het juiste koppeling). Vervolgens kon de vacuummeter worden aangesloten.



Omdat we in Nederland als benzine met het laagste octaangetal 95 (euro 95) kunnen tanken moet de motor daar op worden afgesteld. Oorspronkelijk is de motor bedoeld voor benzine met een octaangetal van 76. Je kunt niet ongestraft overschakelen op een benzinesoort met een dusdanig hoger octaangetal. Daar moet de ontsteking op worden afgesteld. Maar hoeveel is altijd er lastig. Doormiddel van het afstellen van de motor op de hoogste vacuumwaarde kun je daadwerkelijk de afstelling op euro 95 meten.



Nog alles even gecontroleerd en na een proefrit blijkt het afstellen zijn vruchten te hebben afgeworpen: de auto rijdt perfect.

Nu is het poetsen geblazen!!!

[Jelle Jan]

Afgelopen weekend tijdens Lustrumweekend was het tijd voor de echte praktijktest. Met de caravan achter de Volga naar Beekbergen!

Alle 70 pk's moesten worden gemobiliseerd, maar de Volga+caravan combinatie werd zonder problemen keurig op snelheid gebracht. Een snelheid van 80 km/u leek me wel voldoende en was ook prima vol te houden.

Olie en waterverbruik heb ik niet kunnen constateren, wel heeft de benzinemeter een flinke duik gemaakt .

Naast een zeer geslaagd clubweekend, ook een geslaagde vuurdoop

[Jelle Jan]

Afgelopen weekend naar de Holland West Rit geweest in de omgeving van Schiphol. Helaas ging op de heenreis al mis. Net voor Hilversum kwam ik in een grote stoomwolk tot stilstand op de vluchstrook van de A1. Alle meters op het dashboard in de hoek... V-snaar gebroken. Na een duik in de kofferbak een andere v-snaar gevonden, net iets te lang! Nog een andere geprobeerd, ook te lang. Vvvrrrreeemd, het waren beide Volga-snaren. Kennelijk zijn er verschillende poelies in omloop. Na wat gestel en gepruts kon er met de v-snaar wel worden gereden. Toen viel mij opeens op dat de radiateur de plotselinge overdruk die was ontstaan door het gebrek aan koeling (waterpomp stond natuurlijk stil) niet had overleefd. Twee klein gaatjes aan de bovenkant zorgden voor waterverlies. Gelukkig had ik 5 liter water bij me en besloten we toch door te rijden.

Aangekomen bij het startpunt had ik slechts een halve liter water verloren, dat viel mee. Wel was het niet mogelijk om met het licht aan te rijden, dat trok de v-snaar niet. Besloten werd om niet zelf met de auto de rit mee te rijden maar om bij Rob van Ingen in te stappen. Na een geweldige rit (en even lekker bij te hebben gekletst met Rob) voorzichtig aan de thuisreis begonnen. Gelukkig ging dit allemaal zonder problemen en hebben we 170 kilometer met een gammele v-snaar een lekke radiateur zonder kleerscheuren doorstaan.

Thuisgekomen eerst de boel laten bekomen en een week later toch maar een reserve radiateur van stal gehaald. Helaas bleek deze op de proefopstelling ook te lekken. De lekkage zat hier op een eenvoudig te solderen plek. Na demontage van de radiateur meteen de thermostaat er even uitgehaald, ik had al een tijdje het vermoeden dat deze niet goed werkte. Inderdaad: kapot. Meteen maar een nieuwe gemonteerd en de verkeerde v-snaar vervangen door een passende (een echte Barum, made in CZ deze keer).

Na reparatie / solderen van de radiateur nogmaals gecontroleerd op lekkage (vullen met water en een kleine overdruk erop zetten met een testapparaatje). De zaterdagmiddag was inmiddels bijna een zaterdagavond geworden. Blijkt de aftapkraan te lekken. Dan maar de aftapkraan van de oude radiateur overzetten. Mmmm.... het kraantje zit erg vast... kraaaaaaak, hele passing van de kraan uit het koelerblok gescheurd. Ik heb alles maar aan de kant gezet en zal de komende week eens een nieuwe poging ondernemen....

[Jelle Jan]

De Volga is weer helemaal de oude, alles is weer gerepareerd.

Over de motor verder niets dan goede berichten. De oliedruk is perfect, ook op de lange afstand. Verder geen rare geluiden of andere verdachte zaken.

Rest nu nog om een definitieve oplossing te vinden voor de olielekkage langs de achterste krukasafdichting.

De motorrevisie is dan in zoverre afgerond dat ik nu toch besloten heb om ook de versnellingsbak aan te pakken. De winter zal ik dan ook gebruiken om daar een vers exemplaar van klaar te maken en te monteren.

Er komt dus nog weer een vervolg....

[Jelle Jan]

Vandaag weer met de Volga voor de APK geweest. Tot mijn verbazing had ik er al weer meer dan 2500 km na de motorrevisie er op zitten. De motor doet het goed, al liep tijdens een rit op de snelweg de temperatuur wel iets op (bleef wel keurig onder de 100 graden). Dit gebeurde tussen Arnhem en Apeldoorn waar de A50 een lange tijd iets omhoog loopt. Op de teller reed ik toen ongeveer 90-95 km/u.

Helaas is de olielekkage nog niet helemaal verholpen. Het is wel beter geworden na het toevoegen van een busje Leak Lock. De komende winter nog maar eens verder denken over een oplossing.

De APK was trouwens deze keer weer eens keuren en wegrijden. Geen mankementen dus .

Ondertussen zijn er ook vervolgplannen om met de carrosserie aan de slag te gaan. De voorschermen zijn niet mooi strak (in Rusland in de jaren 80 gespoten zonder ze eerst strak te maken) en de achterdeuren zijn niet zo mooi (paar kleine roestplekje en een deukje ). Deze twee punten worden waarschijnlijk dit najaar aangepakt door gepensioneerd plaatwerker. Meer hierover later.

[Jelle Jan]

Inmiddels heeft de Volga na de motorblok revisie er al weer flink wat kilomters opzitten. De motor loopt prima, al blijft het afstellen op Euro 95 toch een beetje behelpen. Wellicht dat een LPG installatie toch er echt maar eens moet komen.

Wat nog steeds niet is opgelost is de olielekkage via de achterste krukasafdichting. Zoals al in de onderwerp te lezen was wordt krukas aan de achterzijde afgedicht met een (asbest)lint. Een afdichtmethode die direct terug te voeren is op de A Ford. Helaas is een dergelijke afdichting bijna nooit goed te krijgen, zeker niet als de boel al een aantal keren uit elkaar is geweest.

Om toch een goede afdichting te krijgen en eindelijk eens van die smeerboel onder de auto af te zijn, ben ik toch maar weer een speurtocht begonnen naar een werkende afdichting. Een deelbare keerring bleek niet te passen (te weinig ruimte tussen blok en achterste flens krukas). Gelukkig kwam mijn schoonvader met een mogelijke oplossing. Aangezien mijn probleem wel vaker voorkomt bij bijvoorbeeld oude trekkers, is er nu een variant van rubber op de markt gebracht die de plaats van het lint kan innemen. Bovendien moet deze nieuwe rubberen variant gegarandeerd lekvrij zijn.

Inmiddels hebben we een rubberen afdichting gekocht. Wanneer er voldoende tijd beschikbaar is dan zetten we de afdichting erin en laat ik meteen via dit forum weten of dit nu de lang verwachtte oplossing is.

Naast de krukaskeerring is er echter nog meer nieuws te melden! Mijn Volga gaat binnenkort naar de plaatwerker/spuiter om de voorschermen mooi strak te maken en de kleine roestrandjes op de achterdeuren weg te werken. Ook hierover later meer in dit forum.

[Jelle Jan]

Inmiddels heb ik de spullen voor de nieuwe krukasafdichting in huis.



Het oude 'asbestlint' wordt nu vervangen door een rubberstrip met een V-kraag. Op onderstaande foto is de V goed te zien.



Het nieuwe rubber is een gesloten ring.



De ring is echter te groot voor de krukas. De ring die we hebben gekocht past wel precies in de houders. Op foto hieronder zie je de oorspronkelijke houders van het het asbestlint, uit eentje heb ik het lint er al uitgehaald, in de andere zit het oude lint nog op zijn plaats. Deze houders zijn overigens niet van het gereviseerde blok, maar van het oude blok dat eerst in mijn Volga zat.



Om het rubber precies passend te maken snijden wij het eerst zuiver recht doormidden en lijmen we het met superlijm meteen om de krukas weer aan elkaar. Maar voor we dat kunnen doen moet eerst de versnellingsbak, de koppeling, het koppelingshuis en het vliegwiel er weer onderuit. Dit klusje schuif ik nog even vooruit in de tijd ivm de ophanden zijnde aanpak van het plaatwerk.

[Jelle Jan]

Tussen de bedrijven door nog wat tijd gevonden om de achterdeuren van mijn Volga alvast te strippen. Dan kan de plaatwerker straks zijn gang gaan. Gelukkig kon ik alles wat aan de buitenkant zat vrij makkelijk loskrijgen. Helaas kan ik dat niet zeggen voor de armsteunen aan de binnenkant. Van beide deuren zit de achterste schroef muurvast. Met wat voorzichtig buigwerk is het me wel gelukt om de schroeven van de achterkant in de kruipolie te spuiten. Nu maar hopen dat dat werkt. Maar dan mag het eerst wel wat warmer worden in de schuur