De opbouw van de motor vordert gestaag. Deze keer was de montage van de koppeling aan de beurt.
Voor de koppeling gemonteerd kan worden moet eerst het centreerlager in de krukas worden vervangen. Wanneer de versnellingsbak achter de motor wordt geplaatst wordt de as van de versnellingsbak aan de voorkant in een lager in de krukas vastgehouden. Dit lager had bij mij alle schoonmaaksessie van de krukas meegemaakt en was daardoor min of meer overleden. Reanimatie was misschien nog wel mogelijk maar de aanwezigheid van een nieuw origineel lager maakte de keuze makkelijk.
Uiteraard zat het lager muur en muurvast in de krukas. Nu heb ik ooit eens bij een partij garagespullen ook wat trekkers gekocht. Natuurlijk past de lagertrekker die hierbij zat net niet... Na wat gepruts met een lange bout (en daar dan weer een tik met een hamer tegen te geven) bleek een andere lagertrekker (uitwendige) na wat passen en meten en iets anders gemonteerd dan volgens de voorschriften wel en was het lager er binnen een halve minuut uit. Ik ga er maar vanuit dat de Russen enige creativiteit bij revisiewerk ook niet vreemd is. Na de boel even goed schoon te hebben gemaakt en een restantje speciaal vet voor het lager te hebben opgebracht (lag al jaren te slingeren in een oude tube van het merk uit Wolfsburg) was de montage van het nieuwe lager zo gepiept.
De volgende stap, het vliegwiel. Dat was makkelijk, daar had ik ooit eens een nieuwe van gevonden en die kon er zo op.
Ook voor de koppelingsplaat en de drukgroep was in de loop der jaren al iets nieuws gevonden. Maar een koppelingsplaat kun je zomaar monteren, die moet wel goed worden gecentreerd. Daar heb je van die handige universele centreerstukjes voor. Die van mij past prima in de plaat van een Scaldia. Natuurlijk niet in de koppelingsplaat van een Volga. Die dan ook zo achterlijk groot en lomp...
Een versleten versnellingsbak en een haakse slijper waren de oplossing. De as van een oude bak eraf geslepen en voila een mooi centreerstuk.
Nu kan de plaat erin en het centreren beginnen
De plaat zit nu precies gecentreerd en drukgroep kan worden vastgezet
De volgende stap is inderdaad het vastzetten van de drukgroep. Die zit met 6 M8 bouten vast aan het vliegwiel. Omdat dit goed vast moet zitten had ik al speciale borgveren gekocht. Bij montage kreeg ik echter het gevoel dat er iets niet goed zat. Bij het vastzetten kon ik na het moment van 'vast' nog zonder veel inspanning een halve slag kon door draaien. Dit nog voordat ik een momentsleutel had gepakt. Mmmmm.
Op de foto hierboven zien jullie twee bouten van dezelfde lengte. Of toch niet? De onderste was ooit even lang. De bout is uitgerekt. Een drukgroep krijgt behoorlijk wat te verwerken en moet daarom goed vastzitten. Waarschijnlijk hebben de bouten in de loop de jaren aardig ondergeleden en is het nu over en uit voor deze bouten.
Nu leek het me niet verstandig om bij de Gamma of zoiets een paar nieuwe bouten te halen. In Dedemsvaart zit Schottert, een bedrijf dat ijzerwaren etc. levert aan de professionele gebruiker maar de roots in de detailhandel heeft. Ze leveren dan ook aan particulieren. Met het Russische M8 boutje in de hand naar binnengelopen. Oh, meneer dat is een 10.9 bout. Die worden gebruikt wanneer er veel kracht op de bouten komt. Nog steeds snapt ik er geen biet van hoe die man nu aan dat Russische boutje waar helemaal niets op staat wist welk type bout het was. Maar goed, nu bleken ze die maat niet in 10.9 op voorraad te hebben, maar wel 12.9 (nog sterker). Meteen maar even advies gevraagd over de manier van borgen omdat ik niet erg onder de indruk was van het gebruik van borgveren op deze plek. Het advies om inderdaad de borgveren achterwege te laten en de borgen met Loctite. Dat ga ik dus nu doen. Mijn ervaring is trouwens dat een bout geborgd met Loctite ook in de toekomst wel weer los wil, ook moet je daar soms iets meer moeite voor doen. Mocht de koppeling ooit weer uit elkaar moeten dan is dat dus geen probleem.
Wordt weer vervolgd..